اثر مواجهه با مرفین مزمن در دوره نوزادی بر رفتارهای شبه اضطرابی موشهای صحرائی نابالغ

مقدمه: مطالعات متعددی اثرات ضد اضطرابی مرفین را در موشهای صحرائی بالغ گزارش نمودند. مطالعه حاضر به بررسی اثرات تزریق مزمن مرفین در دوران نوزادی و قبل از بلوغ بر رفتارهای اضطرابی موشهای نابالغ می پردازد. روشها: نوزادان موش صحرایی (35 سر) به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در سن ۸تا ۱۴روزه حیوانات با توجه به نوع گروه مرفین یا سالین دریافت کردند. سپس در روز 21 هر گروه به زیرگروههایی تقسیم شد و در سن22تا 28روزه با توجه به نوع گروه دوباره مرفین یا سالین دریافت کردند. نهایتاً در روز 24و28 میزان اضطراب آنها توسط ماز بعلاوه ای مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: در روز24 بعد از تولد مرفین در تمامی گروهها درصد حضور در بازوی باز را افزایش داد) 001/0 p<). این درصد در روز 28 برای گروههای مرفینی به بیشترین میزان در مقایسه با گروه کنترل رسید) 001/0 p<). تعداد ورود به بازوی باز در روز 24 برای دو گروه برخورد مجدد با مرفین افزایش معنی داری داشت ) 05/0 p<)، اما در روز 28 برای گروه برخورد مجدد با مرفین دوز ثابت بیشترین تفاوت را از گروه کنترل داشت ) 001/0 p<). فعالیت حرکتی در روزهای 24و28 بعد از تولد برای هر دو گروه تزریق مجدد با مرفین بیشتر از سایر گروهها بود ) 05/0 p<). نتیجه گیری: مرفین مزمن در نوزادی باعث کاهش رفتارهای اضطرابی موشهای صحرایی نا بالغ می گردد. همچنین، مواجهه مجدد با مرفین مزمن با دوز ثابت اثر ضد اضطرابی وابسته به سن دارد که با افزایش سن افزایش می یابد.